Sesaat garis air itu di mataku
Dan perlahan meninggi meninggalkan mata ini
Terdengar nafasku sendiri
Dalam kesendirian di tengah biru
Kurasakan tubuhku melayang jatuh
Perlahan..
Dan buih buih beterbangan menjauhiku
Mencari kebebasan menuju awan biru
Keindahan terhapar di kelilingku
Namun terasa ku makin sunyi sepi
Hingga ku terhenti
Dalam hamparan pasir putih itu
Aku pun terdiam seribu basa
Ku tak mungkin berucap
Hanya nafasku pun yang terdengar
dan gemericik buih..
BY:
Haries Budjana
Kembali:
Beranda
»
Haries Budjana
»
puisi
»
PUISI ALAM
»
puisi cinta
»
PUISI UMUM
»
DALAM KESENDIRIAN
DALAM KESENDIRIAN
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Comentários:
Posting Komentar